Waar ligt nu de grens tussen de stress die leidt tot optimaal functioneren en negatieve stress die leidt tot nadelige gevolgen? In het algemeen kunnen we stellen dat er sprake is van negatieve stress als de intensiteit en de duur van de stress groter zijn dat het individu aan kan. De hoeveelheid stress die iemand aan kan zal bij iedereen verschillend zijn. Dit is onder meer afhankelijk van de lichamelijke conditie en van de persoonlijkheid ( behoeften, capaciteiten, verwachtingen enz.) en de ondersteuning die in de sociale omgeving aanwezig is. We kunnen stellen dat er sprake is van optimaal functioneren als er een evenwicht bestaat tussen de hoeveelheid stress die iemand ervaart en de hoeveelheid stress die iemand aankan.
Herstelperiode
Naast de intensiteit is de duur van de stress belangrijk. Als de stress heftig maar kort is, zijn we in staat te herstellen en blijven de nadelige gevolgen achterwege. Het herstellen zal meer tijd vergen naarmate de stress intensiever en langduriger wordt. Het vervelende is dat stress het karakter van een optelsom heeft. Dus zonder herstelperiode of bij een te korte herstelperiode komt de “nieuwe stress” bij de nog aanwezige stress. Vandaar dat het noodzakelijk is voldoende tijd te nemen om te herstellen. U kunt het vergelijken met een verkoudheid waarbij de ergste fase voorbij is, maar genezen is het nog niet. De weerstand is dan nog niet optimaal en loerende bacteriën kunnen sneller hun slag slaan.
Zo werkt het ook bij stress. De opdracht onder grote tijdsdruk is klaar, maar de werknemer is nog niet helemaal hersteld. Als dan direct de volgende stressor zich aandient, zal zijn energie minder zijn waardoor de ervaren stress groter is. Als snel komt iemand in de vicieuze cirkel terecht van negatieve stress, met alle gevolgen van dien.
